رابطه باید ها و هست ها

اگر راستگویی را به عنوان یک "باید" در نظر بگیریم، انگاه :

1- باید راستگو باشیم. چرا؟ چون راستگویی موجب اعتماد و روابط زندگی اجتماعی می شود.
وجود اعتماد و اطمینان در روابط زندگی اجتماعی یک ضرورت است.

2- چرا باید زندگی اجتماعی را پذیرفت؟ چون ابعاد گوناگون حیات انسان فقط در زندگی اجتماعی به فعلیت می رسند.

3- به فعلیت در آمدن ابعاد وجودی انسان چه لزومی دارد؟ برای این که حیات انسان با به فعلیت رسیدن آن ابعاد می جوشد.

4- چرا باید به این جوشش توجه کرد؟ برای این که این جوشش در ذات انسان نهفته است و حیات، مقتضی ادامه خود را در ذات خود دارد.
در مقابل این پاسخ نهایی نیز نمی توان چرای دیگری را مطرح کرد. یعنی سؤال کرد که چرا باید به اقتضای ذات حیات پاسخ گفت، زیرا از نظر منطقی، ذاتی شیء قابل تعلیل (قابل علت آوردن) نیست.

//علامه جعفری 

ده اصل رشد انسان

ده اصل رشد انسان در کلام امام حسن مجتبی (ع) :

1.صدق لسان در همه وضعیت در کلام

2.در مسائل و مشکلات  صدق در کار داشته باش

3. اعطای سائل ؛ به انسانی که از تو کمک میخاهد کمک کن . اگر کمکی خواست میتونی و انجام ندادی مسلمون نیستی .

4.حسن خلق ؛ ادم ها و جامعه و تشکیلات را میخواستید ببینید اسلامی هست یا نیست ببینید چگونه با هم رفتار میکنند .

5.با بهترین ابزار و و وسایل به خلق خدمت کن . به  هر کس در هر جا با هر ابزاری که داری به خلق خدمت کن .

6.رابطه با خویشان ، با فامیل ، رابطه گرم و صمیمی داشته باش نگذار خانواده بپاشد .

7.رابطه با همسایه گان رابطه خشک و رسمی نباشد نسبت به همسایه دلسوز باش .

8.هر کاری میکنی اول به حقوق توجه کن نه منافع . ما به طور غریزی ابتدا منافع رو میبینیم .منافع رو باید حتما دید ولی حقوق رو باید دید . غیر از منافع خود حق و نا حق رو باید در هر کاری ببین ، حقوق مشتری ، کارمند ، کارفرما . خودت رو بجای طرف مقابل قرار بده معیار چگونه کار کردن مشخص میشه.

9.تکریم به مهمان ، انکه وارد حریم ما شده ، و تکریمش دست ماست . در جامعه اسلامی بینید با مهمان چگونه رفتار میکنند . مهمان با خودش رزق می اورد و با رفتنش گناهانتان را با خود میبرد .

10. از همه اینها مهمتر حیاست . حیا روح شرمندگی است . انسان در روابطش با بقیه شرم کنه حیای اخلاقی ، جنسی ، سیاسی ، اقتصادی . حیا وضعیت  قلبی و روحی هست . 

//استاد حسن رحیم پور 28.9.93

انقلاب اسلامی در معرض خطر قطعی مناسبات اقتصادی موجود

عزیزان توجه کنند. از همه نزدیکان خودم می خواهم یاری کنند تا در اولین فرصت ، ما پیشگامان تحقق بخشیدن به این تز و نظریه باشیم. از همسرم، از فرزندانم و از نزدیکانم می خواهم یاری کنند تا پیشگام تحقق بخشیدن به این تز و نظریه باشیم و آن این است که انقلاب اسلامی ما با روند و مناسبات اقتصادی موجود در جامعه ما در معرض خطر و آسیب قطعی است. چرا؟ برای اینکه در این بعدش اسلامی نشده است. مردان، زنان، جوانان و نوجوانان انقلابی ما امروز با چشم خودشان می بینند که نزدیک به 15 ماه از پیروزی انقلاب می گذرد ولی هنوز در جامعه ما ، سیرها و خیلی سیرها با گرسنه ها و خیلی گرسنه ها با هم در جامعه دیده می شوند.

تا وقتی چنین است، جامعه ما اسلامی نیست. همانطور که عرض کردم این مطلب مهم و نقطه جدیدی است. نقطه اصل تکاملی است در این انقلاب و باید به دنبال آن رفت و آن را دنبال کرد. این را من بارها در شورای انقلاب با همین عبارت برای دوستانم گفته ام که دوستان برای ما قابل قبول نیست که اداره جامعه در دسترس ما باشد و باز هم در این مملکت کسی شب گرسنه بخوابد. کسی زیر طاقی بخوابد که نگران است بر سر او و عزیزانش خراب شود. از آب آلوده برای شرب استفاده کند. از بی درمانی جان خود و عزیزانش در معرض خطر باشد. این قابل قبول نیست. این را چندین بار در شورای انقلاب گفته ام ولی اعتراف می کنم در برابر ملت عزیزمان که موفقیت ما در این زمینه بسیار ناچیز بوده است. و امروز می خواهم در این روز و در این مجمع ، اعلام کنم که همه کسانی که دلشان در عشق این انقلاب، مالامال شور و هیجان و قلبشان در محبت این انقلاب می تپد باید حرکت و اقدامی سریع و قاطع و موثر آغاز کنند و آغاز کنیم. و هر چه زودتر به این فاصله جهنمی سطح زندگی در جامعه جمهوری اسلامی ایران پایان بدهیم.

 من خود چون از زندگی متوسطی لااقل برخوردار هستم و رفاه متوسطی دارم، وظیفه دارم پیشگام شوم و پیش قدم شوم و دیگران را به پیش قدمی فرا خوانم و ای کاش دیگران پیشگام شوند و من دنبال آن ها باشم که سخنم و عملم از شائبه هر گونه ریا و خودنمایی و تظاهر و جاه طلبی خالی شود. ولی اگر کسی جلو نیفتد، ناچارم شروع کنم و عمل کنم. اعلام می کنم باید هر چه زودتر تلاشی برای تقسیم عادلانه سرانه همه امکانات بهزیستی در کشور ایران، در این 36 میلیون جمعیت به عمل بیاید. و گرنه اسلاممان باز هم تک بعدی خواهد ماند. و انقلاب اسلامی مان همه جانبه نخواهد شد. اعلام می کنم پیشه وران، بازرگانان باید بدانند سود سرشار بردن، ضد نظام اسلام است. صاحبان گارگاه های کوچک بدانند سود سرشار بردن ضد نظام اسلام است. پیغمبر اکرم (ص) وقتی با مهاجران در مدینه روبرو شد، با مهاجران روزافزون چی کرد، به انصار چه گفت؟ از آن ها چه خواست؟ مگر نه از آنها خواست که هر یک از ساکنان مدینه در حد توانایی، یک مهاجر و خانواده اش را در زندگی خودشان شریک کنند. مگر سال اول پیروزی انقلاب اسلام، این گونه نگذشت؟/ شهید بهشتی

اصلاحات مذهبی

اولا در اسلام، طبقه اجتماعی و کاست هایی به نام «روحانی» یا «کشیش» نداریم و مسجد بر خلاف کلیسا، یک نهاد به مفهوم جامعه شناسی آن نیست و در آن، تشریفات و سلسله مراتب واتوریته های اسرارآمیز،وجود ندارد. تنها اتوریته و مرجعیت معتبر، اتوریته «علم» و «تقوی» است و علما دین، نه طبقه خاصی اند و نه درگیر تشریفات ویژه ای. هرکس می تواند بدون هیچ تشریفات به مدارس دینی رفته و عالی ترین مراتب علمی و اخلاقی را طی کند. گرچه در جامعه ، گاه تشریفات مذهبی و القاب اجتماعی در این باب، پدیدمی آیدامامتن اسلام، هیچ قیدوبندی دراین خصوص ندارد،نه شرط لباس،نه شرط طبقه،نه شرط ملیت و جنسیت.

    مسلمان در دنیا یا مسلمان در آخرت؟

  همه مسلمانان در دنیا، «مسلمان» محسوب می شوند اما در «آخرت»، ملاک اسلام، شناسنامه نیست بلکه ایمان و عمل صالح است.

 ثانیا همه پیروان انبیا الاهی و از جمله یهودیان و مسیحیان را تا پیش از بعثت پیامبر بعدی، در صورتی که اهل ایمان و عمل صالح بوده باشند اهل نجات می دانیم.

 ثالثا همه پیروان ادیان الهی را که پیام محمد (ص) را به درستی نشنیده اند و بدین علت به او ایمان نیاورده اند، در صورتی که اهل ایمان و عمل صالح باشند، نیز اهل نجات می دانیم و معتقدیم عذاب الاهی بدون ابلاغ پیام، عادلانه نیست و جهنم، مجازات بی اطلاعی و ناآگاهی نیست. حتی در مورد سایر بشریت نیز معتقد به جهنمی بودن ضعیفان و ناآگاهان نیستیم و معتقدیم که خداوند با رحمت خویش با آنان برخورد خواهد کرد. بنابراین روشن است که ما بدون آنکه به نسبیت، شکاکیت و پلورالیسم افراطی تن دهیم، معتقدیم که با برادران و خواهران غیرمسلمان، اعم از مسیحی و یهودی و سایر ادیان، باید با مدارا و برادری و دوستی، مواجه شد و به آنان خدمت کرد و حقوق آنان را محترم شمرد و حتی آنان را، اگر اسلام را نمی شناسند، در صورت درستکاری، اهل نجات هم دانست. قرنهاست که مسیحیان، یهودیان، زرتشتیان و پیروان ادیان دیگری در جهان اسلام در امنیت کامل زیسته اند و حکومت اسلامی، موظف به تامین امنیت، حقوق و آسایش آنان است. در «حکومت اسلامی نمونه» یعنی حکومت پیامبر (ص) وعلی (ع)، صدهانمونه ازاین دست آمده وقرآن کریم نیزدراین باب سفارشات اکید کرده است./رحیم پور

مسءولیت شیعه بودن

این است معنی سخن علی‌وار علی که:

"آن ها که بی دانش و ناآگاه عبادت می کنند همچون خر گردنده خراسند، راه می‌پیمایند و به جایی نمی‌رسند، صبح تا شام در حرکتند و در راه، اما در پایان راه به همان نقطه می رسند که آغاز کرده بودند".

معنی عبادت برای عبادت، مذهب برای مذهب و راه برای راه این است. راه نه برای راه، بلکه برای رسیدن به هدف،

و مذهب نه برای مذهب بلکه راهی به سوی هدف.

اما امروز، مذهب برای مذهب است که ارج دارد، و این است که اعتقاد به مذهب، از معتقد به آن مذهب سلب مسئولیت می‌کند. آن هم از کدام مذهب؟ از خود اسلام که اصولاً عمیق‌ترین و روشن‌ترین و قاطع‌ترین بیان را برای نشان دادن مسئولیت انسان انتخاب می‌کند، زیرا وقتی عقاید مذهبی، شعائر مذهبی و احکام مذهبی خود هدف شد، هرکه مذهب داشت به هدف رسیده است و دیگر مسئولیتی بارش نیست. نماز برای نماز به این معنی است که هرکه نماز گذاشت مسئولیتش را انجام داده است اما قرآن که می گوید: "ان الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر" به این معنی است که نماز وسیله نفی و نهی زشتی و بدی است و اگر نماز کسی چنین نقشی نداشت و این نتیجه‌ها از آن برنیامد، نمازگزار و بی‌نماز یکی است، اتومبیلی که مرا به جایی نبرد با اتومبیل نداشتن یکی است. اتومبیل برای اتومبیل یعنی چه؟؟

مسولیت

مسئولیت شیعه بودن، غیر از آن که یک بحث علمی و فلسفی و اعتقادی بسیار عمیق است، در قلمرو و تحقیق محقق و متفکر و آشنا با مسائل علمی، خود بخود، بحثی عمومی نیز هست، که هرکه به مکتبی - یا مذهبی - معتقد می‌شود، مسئولیت‌هایی را متوجه خویش می‌کند و شیعه بودن نیز از این قاعده مستثنی نیست.

هر کس (در هر سطحی از تفکر علمی) با اعتقاد به هر مکتب و مذهبی، باید خویشتن را در برابر این پرسش بیابد که: "اعتقادم، چه مسئولیت‌هایی را متوجه‌ام می‌کند؟" بخصوص وقتی که مسئله "شیعه بودن" است و مسئولیت بسیار جدی‌تر و سنگین‌تر. چرا که یکی از خصوصیات مذهب تشیع (نسبت به سایر مذاهب برادر در اسلام) تعریف ایمان است.

دانشمندان شیعه، در تعریف ایمان، غیر از ایمان به قلب و اقرار به زبان، شرط عمل و اجرا (و بنا به اصطلاح عمل به جوارح) را نیز می‌افزایند، که اصل "اصالت عمل" است