سهم کوچک من

موهای بلند با  فر های بلند با رنگ سیاه متمایل به قهوه ای  زیباست . اگه تا وسط کمر هم بیاد قشنگ تر میشه ..

تنوع خیلی چیز خوبیه ، وقتی در جامعه ای ظاهر معیار بشه ، تظاهر محور زندگی ها میشه . توی این جامعه تنوع در تیپ و قیافه شاید یه ریسک باشه ..

باید در عین حفظ اصول تنوع داشت ، خیلی ضایعست بعضیا ده ، بیس ، سی سال کلا یه جور میپوشند ، یه جور مو شونه میکنن .

با موهای بلند خیلی چیزا رو مثل انرژی باد میشه بهتر احساس کرد .و چون هنرمند بودن  در تفاوت ظاهر محصور شده میشه با موی بلند نیز هنرمند بودن را تجربه کرد .

موهای بلند سنگینی را نیز احساس میکند ، سنگینی نگاه دوستانی که گمان میکنند چپ کرده ای و خویش را راست می پندارند.

و همدردی بوجود میاورد ، همدردی با جوانانی که خیلی خیلی خیلی ساده و تنها بدلیل ظاهرشان دفع شده اند و برچسب بی دینی و زد دین خورده اند و این درداور ترین و رنج اورترین لحظات من در این ایام بوده است .. و بسیاری به خاطر رفتار راست پندارها ، کج شده اند .

خیلی باید پوست کلفت بود تا از رفتار راست پندارها دوام آورد.

به هرحال تنوع خوبه ، ادم باید تنوع ببخشه توی زندگیش..

اوضاع اقتصاد مناسب نیس . دولت  همه چیو بسته به لاس زدن با اون وریا . کشور هم مشکل کم ابی داره ، اب هم نقش حیاتی تو همه چیز و از جمله حیات ادما داره . کسی هم نباید بیخیال بشه و اگه همه به اندازه خودشون کمک کنن ، مشکلات حل میشه یا لااقل به سمت حل شدن میره .

معتقدم اگ توی مختصات کوچیک زندگی به مسائل حساس باشیم و چیزی که از ما بر میاد رو انجام بدیم ، تو مختصات بزرگ تر و مسئولیت های بزرگتر هم میتونیم فایده ای داشته باشیم . همه که نباید خودشون رو برا آینده انقلاب تو زرورق بپیچند و کاری نکنن.

موهای بلند شستنش زمان میبره و طبیعتا آب بیشتر .من موهای بلندِ سیاهِ متمایل به قهوه ای که فر های بلند داره رو برای صرف جویی در مصرف آب کوتاه میکنم .

مسءولیت شیعه بودن

این است معنی سخن علی‌وار علی که:

"آن ها که بی دانش و ناآگاه عبادت می کنند همچون خر گردنده خراسند، راه می‌پیمایند و به جایی نمی‌رسند، صبح تا شام در حرکتند و در راه، اما در پایان راه به همان نقطه می رسند که آغاز کرده بودند".

معنی عبادت برای عبادت، مذهب برای مذهب و راه برای راه این است. راه نه برای راه، بلکه برای رسیدن به هدف،

و مذهب نه برای مذهب بلکه راهی به سوی هدف.

اما امروز، مذهب برای مذهب است که ارج دارد، و این است که اعتقاد به مذهب، از معتقد به آن مذهب سلب مسئولیت می‌کند. آن هم از کدام مذهب؟ از خود اسلام که اصولاً عمیق‌ترین و روشن‌ترین و قاطع‌ترین بیان را برای نشان دادن مسئولیت انسان انتخاب می‌کند، زیرا وقتی عقاید مذهبی، شعائر مذهبی و احکام مذهبی خود هدف شد، هرکه مذهب داشت به هدف رسیده است و دیگر مسئولیتی بارش نیست. نماز برای نماز به این معنی است که هرکه نماز گذاشت مسئولیتش را انجام داده است اما قرآن که می گوید: "ان الصلاة تنهی عن الفحشاء و المنکر" به این معنی است که نماز وسیله نفی و نهی زشتی و بدی است و اگر نماز کسی چنین نقشی نداشت و این نتیجه‌ها از آن برنیامد، نمازگزار و بی‌نماز یکی است، اتومبیلی که مرا به جایی نبرد با اتومبیل نداشتن یکی است. اتومبیل برای اتومبیل یعنی چه؟؟

مسولیت

مسئولیت شیعه بودن، غیر از آن که یک بحث علمی و فلسفی و اعتقادی بسیار عمیق است، در قلمرو و تحقیق محقق و متفکر و آشنا با مسائل علمی، خود بخود، بحثی عمومی نیز هست، که هرکه به مکتبی - یا مذهبی - معتقد می‌شود، مسئولیت‌هایی را متوجه خویش می‌کند و شیعه بودن نیز از این قاعده مستثنی نیست.

هر کس (در هر سطحی از تفکر علمی) با اعتقاد به هر مکتب و مذهبی، باید خویشتن را در برابر این پرسش بیابد که: "اعتقادم، چه مسئولیت‌هایی را متوجه‌ام می‌کند؟" بخصوص وقتی که مسئله "شیعه بودن" است و مسئولیت بسیار جدی‌تر و سنگین‌تر. چرا که یکی از خصوصیات مذهب تشیع (نسبت به سایر مذاهب برادر در اسلام) تعریف ایمان است.

دانشمندان شیعه، در تعریف ایمان، غیر از ایمان به قلب و اقرار به زبان، شرط عمل و اجرا (و بنا به اصطلاح عمل به جوارح) را نیز می‌افزایند، که اصل "اصالت عمل" است