ده اصل رشد انسان

ده اصل رشد انسان در کلام امام حسن مجتبی (ع) :

1.صدق لسان در همه وضعیت در کلام

2.در مسائل و مشکلات  صدق در کار داشته باش

3. اعطای سائل ؛ به انسانی که از تو کمک میخاهد کمک کن . اگر کمکی خواست میتونی و انجام ندادی مسلمون نیستی .

4.حسن خلق ؛ ادم ها و جامعه و تشکیلات را میخواستید ببینید اسلامی هست یا نیست ببینید چگونه با هم رفتار میکنند .

5.با بهترین ابزار و و وسایل به خلق خدمت کن . به  هر کس در هر جا با هر ابزاری که داری به خلق خدمت کن .

6.رابطه با خویشان ، با فامیل ، رابطه گرم و صمیمی داشته باش نگذار خانواده بپاشد .

7.رابطه با همسایه گان رابطه خشک و رسمی نباشد نسبت به همسایه دلسوز باش .

8.هر کاری میکنی اول به حقوق توجه کن نه منافع . ما به طور غریزی ابتدا منافع رو میبینیم .منافع رو باید حتما دید ولی حقوق رو باید دید . غیر از منافع خود حق و نا حق رو باید در هر کاری ببین ، حقوق مشتری ، کارمند ، کارفرما . خودت رو بجای طرف مقابل قرار بده معیار چگونه کار کردن مشخص میشه.

9.تکریم به مهمان ، انکه وارد حریم ما شده ، و تکریمش دست ماست . در جامعه اسلامی بینید با مهمان چگونه رفتار میکنند . مهمان با خودش رزق می اورد و با رفتنش گناهانتان را با خود میبرد .

10. از همه اینها مهمتر حیاست . حیا روح شرمندگی است . انسان در روابطش با بقیه شرم کنه حیای اخلاقی ، جنسی ، سیاسی ، اقتصادی . حیا وضعیت  قلبی و روحی هست . 

//استاد حسن رحیم پور 28.9.93

اصلاحات مذهبی

اولا در اسلام، طبقه اجتماعی و کاست هایی به نام «روحانی» یا «کشیش» نداریم و مسجد بر خلاف کلیسا، یک نهاد به مفهوم جامعه شناسی آن نیست و در آن، تشریفات و سلسله مراتب واتوریته های اسرارآمیز،وجود ندارد. تنها اتوریته و مرجعیت معتبر، اتوریته «علم» و «تقوی» است و علما دین، نه طبقه خاصی اند و نه درگیر تشریفات ویژه ای. هرکس می تواند بدون هیچ تشریفات به مدارس دینی رفته و عالی ترین مراتب علمی و اخلاقی را طی کند. گرچه در جامعه ، گاه تشریفات مذهبی و القاب اجتماعی در این باب، پدیدمی آیدامامتن اسلام، هیچ قیدوبندی دراین خصوص ندارد،نه شرط لباس،نه شرط طبقه،نه شرط ملیت و جنسیت.

    مسلمان در دنیا یا مسلمان در آخرت؟

  همه مسلمانان در دنیا، «مسلمان» محسوب می شوند اما در «آخرت»، ملاک اسلام، شناسنامه نیست بلکه ایمان و عمل صالح است.

 ثانیا همه پیروان انبیا الاهی و از جمله یهودیان و مسیحیان را تا پیش از بعثت پیامبر بعدی، در صورتی که اهل ایمان و عمل صالح بوده باشند اهل نجات می دانیم.

 ثالثا همه پیروان ادیان الهی را که پیام محمد (ص) را به درستی نشنیده اند و بدین علت به او ایمان نیاورده اند، در صورتی که اهل ایمان و عمل صالح باشند، نیز اهل نجات می دانیم و معتقدیم عذاب الاهی بدون ابلاغ پیام، عادلانه نیست و جهنم، مجازات بی اطلاعی و ناآگاهی نیست. حتی در مورد سایر بشریت نیز معتقد به جهنمی بودن ضعیفان و ناآگاهان نیستیم و معتقدیم که خداوند با رحمت خویش با آنان برخورد خواهد کرد. بنابراین روشن است که ما بدون آنکه به نسبیت، شکاکیت و پلورالیسم افراطی تن دهیم، معتقدیم که با برادران و خواهران غیرمسلمان، اعم از مسیحی و یهودی و سایر ادیان، باید با مدارا و برادری و دوستی، مواجه شد و به آنان خدمت کرد و حقوق آنان را محترم شمرد و حتی آنان را، اگر اسلام را نمی شناسند، در صورت درستکاری، اهل نجات هم دانست. قرنهاست که مسیحیان، یهودیان، زرتشتیان و پیروان ادیان دیگری در جهان اسلام در امنیت کامل زیسته اند و حکومت اسلامی، موظف به تامین امنیت، حقوق و آسایش آنان است. در «حکومت اسلامی نمونه» یعنی حکومت پیامبر (ص) وعلی (ع)، صدهانمونه ازاین دست آمده وقرآن کریم نیزدراین باب سفارشات اکید کرده است./رحیم پور