مسئولیت شیعه بودن، غیر از آن که یک بحث علمی و فلسفی و اعتقادی بسیار عمیق
است، در قلمرو و تحقیق محقق و متفکر و آشنا با مسائل علمی، خود بخود، بحثی
عمومی نیز هست، که هرکه به مکتبی - یا مذهبی - معتقد میشود، مسئولیتهایی
را متوجه خویش میکند و شیعه بودن نیز از این قاعده مستثنی نیست.
هر کس (در هر سطحی از تفکر علمی) با اعتقاد به هر مکتب و مذهبی، باید
خویشتن را در برابر این پرسش بیابد که: "اعتقادم، چه مسئولیتهایی را
متوجهام میکند؟" بخصوص وقتی که مسئله "شیعه بودن" است و مسئولیت بسیار
جدیتر و سنگینتر. چرا که یکی از خصوصیات مذهب تشیع (نسبت به سایر مذاهب
برادر در اسلام) تعریف ایمان است.
دانشمندان شیعه، در تعریف ایمان، غیر از ایمان به قلب و اقرار به زبان، شرط عمل و اجرا (و بنا به اصطلاح عمل به جوارح) را نیز میافزایند، که اصل "اصالت عمل" است