[نامه امام حسین (علیه السلام) به کوفیان پس از نزول در سرزمین کربلا]
«ایها النّاس انّ رسول‌اللَّه صلّی‌اللَّه علیه و اله و سلّم قال: من رأی سلطانا جائرا مستحلّا لحرم‌اللَّه ناکثا لعهداللَّه مخالفا لسنة رسول‌اللَّه صلّی‌اللَّه علیه و اله و سلم یعمل فی عباداللَّه بالاثم والعدوان فلم یغیّر علیه بفعل و لاقول کان حقّا علی‌اللَّه ان یدخله مدخله»
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
از حسین بن على به سلیمان بن صرد، مسیب بن نجبه، رفاعة بن شداد، عبد اللَّه بن وائل و گروهى از مؤمنین. اما بعد؛ براستی می دانید که پیامبر اسلام صلّى اللَّه علیه و آله در زمان زندگى خود فرمود: کسى که حاکم ستمکاری را که حرام خدا را حلال بداند، عهد و پیمان خدا را بشکند، مخالف سنت رسول خدا باشد، در میان مردم با گناه و عدوان رفتار نماید، ببیند
اما گفتار و رفتار خود را تغییر ندهد خدا حق دارد که وى را هم در جایگاهى نظیر جایگاه او داخل کند. شما میدانید این گروه پیوسته در اطاعت شیطان هستند و از طاعت خداى رحمان روگردان شدهاند، فتنه و فساد را ظاهر حدود و احکام خدا را تعطیل نمودهاند و بهره جنگی را از برای خود بر می گزینند و حرام خدا را حلال و حلال خدا را حرام کردهاند من از این جهت به مقام خلافت سزاوارتر میباشم که از نزدیکان رسول خدا(ص) می باشم و نامههاى شما بمن رسیده است فرستادگان شما بیعتهاى شما را بمن رساندند که مرا تسلیم دشمن نکنید و رها ننمائید پس اگر شما به بیعت خود وفا کنید بهره و هدایت خود را یافتهاید. جان من با جان شما، اهل و فرزندان من با اهل و فرزندان شما خواهند بود. شما بمن تأسى نمائید اگر انجام ندهید و عهد و پیمان خود را بشکنید و از بیعتتان بیرون روید به جان خودم که این اعمال از شما ناشناخته و غریب نیست، زیرا شما این گونه کارها [بی وفایی ها] را با پدر و برادر و پسر عمویم [مسلم] کردید. کسی که فریفته شما شود، فریب خورده است. شما راجع به حظ و بهره خود خطا کردید، و نصیب خویشتن را ضایع نمودید. کسى که پیمانشکنى کند علیه خود پیمان شکسته است. بزودى خدا مرا از شما بی نیاز خواهد کرد. و السّلام.سپس آن نامه را تا کرد و مهر کرد و به قیس بن مسهر صیداوى داد.»
بحارالأنوار ، علامه مجلسی ج 44 ص 381 ؛ تاریخ طبری ، محمد بن جریر طبری ج 4ص 304 ؛
-1368/05/11نقل شده از امام خامنه ای
