ما چند چندیم

جیبوتی این روزها دیگر نامی آشناست ..

جیبوتی مساله خوبیست که بدانیم ماها چندان باهم فرقی نمیکنیم. همه شبیه هم هستیم و بی خود اختلافاتمان را بزرگ نشان میدهیم.

منظور از ماها دو گروه است، جماعتی که خودش را ارزشی میخواند و جماعت دیگر..

اینجا سخنم با جماعت ارزشی است. گویا همه چیز حتی ارزش ها گرد "من" میچرخند. وقتی "من " موضوعیت پیدا میکند خوشایندی این من صدر همه چیز قرار میگیرد. در مسائل اجتماعی و سیاسی نیز همین "من" هست ولی با دامنه گسترده تر .. و دوقطبی تمایلات و خوشایندهای من ایجاد میشود.

جیبوتی مشخص کرد این جماعت ارزشی هم حرف زدنش حول "من" است نه آنچه مدام فریاد میزند(یعنی همان ارزش ها ). بی آنکه مواضع اش از ارزش ها برآید صرفا  برای خوشایندی و منافع جماعتشان ( "من" گسترش یافته ) در عرصه سیاسی و اجتماعی به تمسخر کشور ضعیف جیبوتی می پردازد، بی آنکه حقوقی برای ان متصور باشد و یا مسائل را واقع بینانه و عقلانی وارسی کند. یا لااقل بر مواضع شدیدا ارزشی در ارتباط با جیبوتی در سالهای گذشته خود بماند..اما گویا همه چیز(حتی ارزشها) برای همه دچار نسبیت شده است. و با گذر زمان و تغییر شرایط و منافع باید تغییر کنند.  

جیبوتی به عنوان یک کشور مستقل و نه مستعمره جمهوری اسلامی حق موضع گیری مستقل و اظهار نظر و عکس العمل پیرامون مسائل مختلف دارد. لذا ابتدایی ترین مساله در روابط بین الملل عادلانه و غیر مستبدانه، قبول حقوق دیگران است. حال اینکه جمهوری اسلامی در صدور انقلاب و تبیین دوقطبی حق و باطل کوتاهی کرده است، مساله دیگریست که با زور نیز محقق نمی گردد.

روحیه استبدادی و استکباری، در برخورد با کشورهای ضعیف، و تصور رابطه ای یک سویه و بله قربان گویی، علاوه بر آنکه سنخیتی با نگاه دینی ندارد، یک توهم و بلاهتیست که از استراتژیست من های گشاد و منفعل و خودبزرگ پندار بیرون آمده است. که حاصل قیاس مدام خود با آمریکا و تکثیر مدل آمریکایی در شیوه تعامل با دول ضعیف می باشد. در حالی که نفوذ آمریکا حاصل مداقه و نازک اندیشی و متناسب با ایدئولوژی آمریکایست.

.. لذا ما برای حضور موثر تر در عرصه بین المللی میبایست رجعتی به بنیان های اصیل انقلاب اسلامی داشته باشیم.

به سوریه میرویم

باید بی مقدمه گفت ما جنگ طلب نیستیم.. اما با ظالمان در هرنقطه از عالم سرسازش نداشته و به قتال برمیخیزیم.
همان گونه که برای سوریه نرفتن بهانه زیاد است برای رفتن نیز دلیل زیاد است ..

مکتب ما، مکتب مبارزه با ظالم است. و درس آموختگان آن نمی توانند تنها به لعن ظالمین تاریخ گذشته بسنده کنند. معیار این مکتب در زمان بودن است و امام زمان را یار بودن و دشمن ظالم زمان بودن، که اطاعت از نظر زمانی از حال به گذشته میرود و از نظر مرتبه ای از پایین به بالا .. 

گروه های مبارز مسلح اسلامی نو ظهور محصول نهضت انقلاب اسلامی ایران هستند، و منحرف شدن آنها و هدایت این حرکت ها بر علیه منشا خودشان ناشی از تداوم نیافتن نهضت انقلاب اسلامی به خصوص در سیاست خارجه و منطقه ای است.
دراوایل انقلاب، صدور انقلاب کم کم جای خود را به سازندگی و الگو شدن ایران برای دول دیگر، به عنوان ام القرای جهان اسلام داد. با تسلط نگاه نئولیبرالی در دستگاه اجرایی بویژه دستگاه دیپلماسی، هضم شدن در نظام جهانی و بهبود روابط با کشور ها (با ادبیات رفع سوءتفاهم و تنش زدایی)، بر اصول و ارزش های انقلابی ارجحیت یافت. و با فرایندی پرشتاب صدور انقلاب به حاشیه رانده شد.
خلاء حضور انقلاب اسلامی در نهضتی که خود علیه مستکبرین در عرصه ای جهانی آغاز کرده بود، سبب شد تا این حرکت توسط مستکبرین منحرف گردد و از ظرفیت کشف شده به واسطه نهضت مقاومت اسلامی به رهبری انقلاب اسلامی، مستکبرین نهایت استفاده را ببرند.( یا با نگاهی پیش دستانه از ظرفیتی که در آینده ظهور میکرد استفاده کند )
علاوه بر موج اسلام گرایی اروپاییان با به بن بست رسیدن مکاتب غربی و عدم پاسخگویی به مسائل و نیازهای آنها به جرات میتوان تداوم انقلاب اسلامی و حضور در عرصه های مختلف را علتی در گرایش اروپاییان به اسلام دانست. این ظرفیت عظیم مسلمانان در کنار اسلام گرایان جدید اهمیت پیشگامی نظری و عملی در هدایت این ظرفیت را بیش از پیش نمایان میکند.  
لزوم تغییر رویکرد سیاست خارجه ایران، و رجعت به اصول انقلاب اسلامی و اصل صدور انقلاب بیش از گذشته در حال حاضر مورد نیاز است. رجعتی که باید توسط تمامی نهاد هایی چون سپاه، حوزه، نیروهای ارزشی و فعالین جهان اسلام، فعالین در حوزه های مختلف بین المللی و دستگاه دیپلماسی کشور انجام گیرد.
 
  تحویل دادن جوانان عزیز بوسنی به دام وهابیت از جمله وقایع تلخ سالهای ابتدای انقلاب، مساله کوچکی نیس که بتوان براحتی از کنار آن گذشت، نمیتوان از خون این جوانان گذشت و کم کاری دستگاه ها را با سلام و صلوات ختم نمود .. ما در برابر خون های به هدر رفته جوانان اروپایی مسئولیم. جوانانی که امروز میبایست برای گسترش مکتب حسینی مبارزه میکردند، و مسولین امر به طور خاص باید جوابگوی این خون ها باشند. ما اگر دیروز دروازه ورود به اروپا را دو دستی به وهابیون و آمریکاییان و دستگاه های بین المللی نمیدادیم، امروز بزدلانه برای حفظ آبرو! و وجاهت! بین المللی، جنگ نیابتی براه نمی انداخته ایم تا پاسداران پشت میزهایشان بنشینند و جوانان 18 ، 19 ساله افغانی را مقابل گلوله قرار بدهیم.
امروز در عصر اسلام گرایی، اسلام در خطر جدی قرار دارد. خطری که هوشمندانه توسط آمریکا مدیریت میشود، تا چهره خودساخته خودشان را به عنوان اسلام به جهانیان عرضه دهند. یعنی همان اسلام آمریکایی.
  
 اسلام آمریکایی، در یک کلام اسلامی است که قعود و جهادش در خدمت مستکبر است، نه خطری برای مستکبرین و ظالمان دارد و نه خیری برای مستضعفین و مظلومان.
داعش رسالتی چند بعدی برای مستکبرین دارد، داعش بزرگترین هدفش کنترل و هدایت ظرفیت های اسلام گرای متاثر از انقلاب اسلامی به سمت زمین بازی مستکبرین و مشغول کردن و بهدر دادن آنها، نفرت آفرینی از اسلام در جوامع غربی، علاوه بر آن مشغول شدن جبهه مقاومت، و چرخیدن اقتصاد جنگی مستکبرین است.
داعش در عصر مرگ ایدئولوژی و تئوری های غرب، به معنای واقعی کلمه همان تئوری بسیج جهانی اسلام حضرت روح الله است که بخوبی توسط مستکبرین بر علیه جبهه مقاومت عملیاتی شده است.
مبارزه با داعش، آغازیست برای مبارزه با جریانی که کلام حقی را بزبان میاورند ولی باطلی را طلب میکنند. داعش مظهر علنی اسلام آمریکایی هست و آغازیست برای مبارزه عمیق تر با اسلام امریکایی.

..اگر هیچ یک مسائل فوق نبود و تنها ظلم وارده بر زنان و کودکان و جوانان مظلوم بود، بقای در مسلمانی ما، در کمک به رفع این ظلم از مظلومین بود. البته کمک به سوریه با حضور محقق می شود، باید از اسلام ذلیل و قعود هجرت کرد. باید از اسلامی که در فرار از اقدام، تنها ظلم ظالم را به حضرت عباس میسپارد به اسلام قیام و جهاد و اقدام هجرت نمود.

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا /احزاب ؛ آبه ۲۳ 
 

 

راه کربلا از زینبیه می گذرد

اللهم العن اول ظالم ظلم حق محمد و آل محمد و آخر تابع له علی ذالک ...
 
نمیتوان مدام عاشورا خواند، نمیتوان ازین هیات بدان هیات گریخت، نمیتوان در پشت صد سلام و لعن ها گم شد..
همان گونه که کربلا به گستره عالم خاکی و افلاکیست ، حسینی بودن نیز نه یک صفت بل سبک زندگیست . و زمانی میتوان گفت حسینی شده ایم که حسین "ع" در باور ما محسور نمانده باشد، حسینی بودن یعنی بدنبال حسین گشتن . و تکاپو داشتن .
و این فاجعه تربیت هیاتی ماست که حسینی بودن را در بکاء خلاصه کرده است و ان هم در نازل ترین اشک، اشک هایی که با زور مقتل خوانی باز حاصل شده ، اشکها و تلاش هایی برای یک حال، برای تخلیه ، تخلیه از مصائب روزمره خود ..و این نه ان اشکیست که گفته اند بال مگسی از آن مکفی بر هدایت ادم است. مگر نه این است قاتلین حسین "ع" خود گریستند بر این فاجعه ..
جان سخت ترین سد مقابل بنی آدم است، و گذشتن از آن معیاریست برای سنجش باور ما . و این جان دادن  هدف نیست تنها یک وسیله است ..
 
معیار حسینی بودن ما باور داشتن یا نداشتن ما به حسین نیست،حسینی بودن ما در میزان بی قراری ماست .(..ان لا یقّاروا..) . سینه چاکی در کلاسها و تاریخ خوانی ها و میان هیات ها هنر نیست،که بسیاری سینه چاکان حسین در تاریخ ، قاتلان حسین زمان بوده اند.
چه سخت است حسین را در زمان حسر کردن..
نمیتوان مدافع حق در تاریخ بود و لعن کننده ی باطل در تاریخ، و حق حی و باطل حی را به حال خود رها کرد و مشغول زیارت و شفاعت گشت.
 
مکتب حسین و مکتب صاحب الامر بدنبال زیارت و شفاعت نیست بدنبال شباهت است.
شباهت یعنی من در تمامی حالاتم باید به این پرسش پاسخ دهم، که 
شیعه بودن چه مسولیتی متوجه من میکند .. 
اعتقاد به صاحب الامر چه وظایفی را متوجه من می کند ..
 

شمر حسین را نکشت، قاتلان واقعی حسین را بشناسید

چگونگی عزاداری امام حسین(ع) در چرایی عزاداری او نهان است .چرا ما باید عزای حسین (ع) را به پا داریم ؟

عزای امام حسین (ع)احیا کننده قبول و پذیرش حق و نفی و رد باطل است . آن هم در بالاترین سطح پذیرش و رد .. . عاشورا نقطه احیای مکتب است . نقطه عطفی است برای شناخت مکتب ، چرا که حسین(ع) تنها، یک غروب عاشورا نیست و عاشورا تنها کشتن و کشته شدن نبود ..عاشورا معلول قیام حسین(ع) است و این قیام معلول مواضع حسین(ع)، مواضع حسین(ع) نیز از مکتب اسلام برآمده است .

مراسم عزای حسین(ع) مراسم احیای مکتب است .و عزاداری زمانی که با شناخت نباشد یا به شناخت نرسد احیاگری نیست . و عزاداری که احیاگری نباشد عزاداری نیست .احیاگری همراه است با پذیرش حق در بالاترین سطح خود یعنی بذل مهجه خود و رد باطل و انحراف در سطح کینه و خونخواهی تاریخی .

عزا هدفش زنده نگه دانشتن کینه و بغض مقدس نسبت به باطل و انحراف است .عاشورا واقعه ای است که نتایج تمامی انحرافات را نشان میدهد و از تمامی شخصیت ها و تیپ ها نماینده ای در خود جای داده است - عالم ، فاضل ، مقدس مآب، مبارز ، جانباز ، با سابقه ...- انحراف مسیریست که اگر ادامه یابد و قدرت یابد فجیعترین وقایع را رقم میزند. زنده نگه داشتن این کینه تاریخی از انحراف و باطل، بازدارنده هرگونه انحراف از مکتب و قدرت یافتن انهاست می باشد . 

 

عزاداری اگ متوقف در سوگواری گردد ، هدفش میشود اشک و گریه و تخلیه .و حسین(ع) محصور میماند در غروب عاشورا بی آنکه حرفی داشته باشد برای من و جامعه، بی آنکه امام باشد برای جامعه ، در حالی که حسین(ع) ، مکتبی که مشتمل بر اخلاق، اقتصاد، دینداری ، روابط ..  است را امامت میکند .

عزاداری اگر به بغض و کینه و قیام علیه هرگونه انحراف در هرجا و به هراندازه از یک سو ، و حب ومحبت به حق و شهادت طلبی و بذل مهجه در راه حق از سویی دیگر منتج نشود ، خود یک انحراف است که مشغول تخدیر و تخلیه شعور جامعه و کشاندن جامعه برای ذبح حق در قتلگاهی دیگر است . 

انها که عزاداری را از احیاگری خارج نموده اند، قاتلان اصلی امام حسین(ع) هستند ، چرا که رسالت اورا ، راهنما بودن او را و امامت مکتبی او را کشتند .

اسیب شناسی جمع های حزب اللهی

* حضرت امیر به یکی از فرمانده هانش توصیه میکند که در حوادث و بحران ها وقتی کار ها سخت و اختلاف زیاد میشود با جماعتی که تورا یاری میکنند کار را انجام بده و با عصیان گران پیکار کن .و با کسی که مطیع توست از کسی که یاریت نمی دهد بی نیازی جو ، زیرا کسی که از پیکار ناخشنود است ، نبودنش بهتر از بودنش و در خانه نشستنش بهتر از به یاری برخاستنش است ..

* مدت زمان زیادی این مساله فکرم را بخودش مشغول کرده بود که چرا جماعت مذهبی ، که ظاهر و دغدغه و هدف یکسانی دارند ، نمیتوانند کار را جلو ببرند و با گذر زمان دچار گسستگی و چند دستگی میشوند.

اما امروز مساله برایم کمی شفاف شده است . بزرگ ترین مشکل این جماعت نبود اخلاق و رشد سرکش هوای نفس میباشد که ناشی از بی توجهی به مساله اخلاق فردی و جمعی است ، مغفول ماندن اخلاق و تربیت اخلاقی فردی و جمعی که در گیر و دار کارهای دینی و مقدس  . و  تصوری که گویا مجریان امور دینی خود بی نیاز از مراقبه های اخلاقی اند . فارغ از انکه مجری امور دینی بودن مراقبه زیاد تری نیاز دارد، مراقبه ای فردی برای مراقبت و دور شدن از اسیب هایی که مجریان امور دینی دچار ان هستند ، و مراقبه ای کاری ، تا اثار وضعی بعضی مسائل در کار کم شود ، و نفوذ و تاثیر کار بیشتر گردد.

یکی از بزرگترین معضل هایی که بنده دراین جمع ها دیده ام . معضل " من ام " هست .عده ای خیلی سریع زودتر از انچه فکرش را بکنید "من " میشوند. سهولت دسترسی به اطلاعات و اخبار دم دستی با ابزار الات ارتباط جهانی  توهم همسان و هم سطح بودن با اساتیدی که عمر خود را در تحقیق و تدبر گذاشته اند  را ایجاد کرده است .

 انقدر " من ام " به سرعت رشد میکند که هر "من"ی کار را به سمتی میکشد ، و نزاعی دائمی بین این "من ام " ها رخ میدهد ، نزاع پوچ متوهمان تخصص و تدبر و شناخت ، به اسم دین و انقلاب و جهاد و مجاهده .. 

این معضل ناشی از عمل گرا شدن و اصالت پیدا کردن کار و هدف و نادیده گرفتن وسیله رسیدن به ان است ، و توهم ما همیشه خوبیم ، چون یک بخش وسیعی از وسیله های رسیدن به هدف ارتباط تنگاتنگی با مجری ان دارد ..و مجری ، فاعل یا  رهرو خود بخشی از وسیله است .

و بدون مراقبه مجریان به عنوان یک فرد ، و مراقبه جمعی زمانی که این مجریان گرد هم میایند تا رذائل فردی خود را بر روی هم تلم بار کنند و رذیلتی جمعی و جدیدی خلق کنند نمیتوان کاری جمعی را پیش برد ، هرچند این کار برچسبی دینی و انقلابی داشته باشد ،و این مساله را نمیتوان به مراقبه های فردی نیز واگذار کرد .

مراقبه جمعی مطمئنا یک اقدامش باید جلوگیری از نفوذ "من ام " ها لااقل قبل از اصلاح شدن به حلقه تصمیم ساز باشد . تا مانع از مختل کار و پاشیده شدن جمع باشد ، با چنین مراقبه ای در گذر زمان بدنه متخصصان متعهد ، همواره گسترش میابد 

گور بابای ملت نداریم

این انقلاب  برخلاف اظهارات عده ای زاییده مشکلات و ظلم های رژیم پهلوی نیست ، و بدلیل فقر و مشکلات اقتصادی هم ایجاد نشده است ،یا از شکاف و عدم هماهنگی توسعه سیاسی احتماعی با توسعه فرهنگی بیرون نزده ..

چرا که در تاریخ این ملت ظلم بسیار بوده و ختم به انقلاب نشده ..

فقر و مشکلات اقتصادی و قحطی بسیار بوده و ختم به انقلاب نشده ..

نا هماهنگی و عدم توازن هم بسیار بوده ..

این انقلاب محصول یک تغییر در  مردم است ، این تغییربود که از این جماعت ، مردمی متفاوت از گذشته به وجود اورد تا نسبت به ظلم و فقر و تبعیض  متفاوت از تاریخ خود  عمل کنند.

و این تغییر رفتار ، زاییده تغییر افکار مردم بود .

مردم دیگر مانند قبل نمی اندیشیدند ..و مثل گذاشته حساب و کتاب نمیکردند .

و این تغییری یک لحظه و اتفاقی  نبود بلکه محصول دو دهه مجاهده شبکه تبلیغی اسلام سیاسی و اجتماعی ( خامنه ای ها ، مطهری ها ، بهشتی ها ، باهنرها ، شریعتی ها ، مفتح ها ، هاشمی نژاد ها ...) بود که مردم را از جماعتی مذهبی منزوی بی فایده به جماعتی حزب اللهی فعال و مسولیت شناس و عملگرا تبدیل کرده بود ..انقلابی فکری و اجتماعی با محوریت روح خدا 

جماعتی که میخواستند سرنوشتشان را بدست خویش تغییر دهند تا ارده خدا نیز محقق شود ..و شد انچه باید میشد .

لذا این انقلاب متفاوت از انقلاب های دیگر شد یعنی نه عده ای جدا از مردم کودتایی کردند ، یا مانند روسیه ، حزبی از کمبود نان سوء استفاده کرده باشد و مردم را بشوراند و انقلابی شکل بگیرد . این انقلاب به معنای واقعی کلمه مردمی بود .

و تداوم ان نیز با حرکت مردم امکان پذیر است ، اگر شبکه تبلیغی اسلام انقلابی وظیفه اش را انجام ندادند و مردم وضعیت فعلی و نیاز انقلاب را نفهمیدند انقلاب پیش نخواهد نرفت .

این انقلاب نظامی حزبی نیس که اگر حزب حاکم توجیه بشود کفایت کند انقلاب حرکت   ..نخیر باید مردم متوجه بشوند و حرکت بکنند تا بتوان انقلاب را پیش برد .

شبکه مبلغان انقلاب اسلامی اگر شکل نگیرد ، و  مبلغان صرفا  مشغول درون افشانی و باد کردن جمع های خودشان فارغ از مردم باشند  ، یا مشغول مشاوره و پژوهش های تخصصی  حول مسولین باشند یا از دور به تعبیری از بالکن داد بزند و بیانیه بخواند بی انکه میان مردم باشد  حاصلش عقبگرد هایی چون انتخابات 92 خواهد بود . 

خلاصه ول معطل خواهیم بود .

که به قول استاد رحیم پور انقلاب چیزی جز انقلابیون نیست .. 

ما دور شده ایم و بر بالکن راحتی و گشاد بازی لم داده ایم و اهل افاضات پراندن و رهنمود دادن و بشود و این حرف ها شد ه ایم .

انقلاب نیاز به رجعت کننده گانی دارد برای بازگشت به اصول بنیادینش. 

تاملی بر یادداشتی در khamenei.ir

 یادداشت محمد حسین وزارتی در بخش دیگران سایت khamenei.ir  علاوه بر نکات خوب و مفید و جالبش نقصی هم داشت . این یادداشت که تحلیلی بر موضع‌گیری این روزهای رهبر انقلاب در موضوع هسته ای هست ،با  تیتر  " نگاه کلان به مذاکرات هسته‌ای " در سایت اورده شده است .

* پس از اعلام جمع‌بندی مذاکرات در وین، برخی توقع داشتند رهبر انقلاب موضع حمایتی و یا انتقادی آشکاری اتخاذ کنند، در حالی که هنوز مسیر قانونی و ساز و کار مشخص‌شده برای این توافق به انتها نرسیده است. امام جواد علیه‌السلام می‌فرمایند: «إظهارُ الشَّیءِ قَبلَ أن یُستَحکمَ مَفسَدَةٌ لَهُ؛ آشکار کردن چیزی پیش از استوار شدن، مایه‌ی تباهی آن است.» (تحف العقول ص ۴۵۷) 

- این یادداشت در انتها با توصیه به روند نگری  به پرونده هسته ای پایان میپذیرد .و کلان نگری و روند نگری را از ویژه گی های رهبری میخواند .

این در حالی است که رهبر انقلاب همواره علاوه بر نگاه کلان و روند نگر ، در موضوعات مختلف ، ورود های جزئی داشته اند و به تعیین و تبیین خطوط قرمز و نیاز های کشور پرداخته اند .

مطمئنا  در این روزهای حساس بررسی توافق هسته ای ، نباید خطوط قرمز و نیاز های واقعی کشور تحت نگاه های کلان و روند نگری ها نادیده انگاشته شود .

بیدار باش

باید به بیدار شدن اندیشید .

 و چرا این بیداری باید مصادف شود با ایام شهادت مولا .

بی ربط نیس .. که انسان های کاملی برای بیدار کردن ما باید خونشان ریخته شود  .

ما برای چه احیا میگیریم ..؟ و چگونه احیا میمانیم؟ تا ازین تکرار خسته کننده  خویشتن ، خویش را برهانیم ..

وقتی زندگی به شکل حیوانی رنگ روزمرگی به خود میگیرد ، به طور مرگباری ادمی را در خود فرو میکشد ..اووف بر این گنداب ، که دست و پا زدن در ان گرفتار شدن را مضاعف میکند ..

احیا بیش از مُسکِن بودن ، درمان مینماید .. .

من چگونه میتوانم در این احیا ، احیا کنم خود را ؟

ما شناگر خوبی هسیم ، خدا رو شکر آب نیست

اگ اب باشه خووووووب خودمون رو نشون میدیما..

فرقی هم نمیکنه .

الکی هم نمیخاد تعجب کنیم ، متحیر بشیم و جماعتی در تاریخ و در حال رو شماتت کنیم . و جامه چون از بحر عبورکنندگان ، بالا گیریم  .. . چرا که چونان خری اندر گلیم .

مشکلمون اینه که جو گیریم ، و هرچی جو باشه تابع همون میشیم ، جو هیات و مناجات باشه مناجات خووون مشتی هسیم ، جو عیاشی و وقت تلف کردن باشه پایه ایم ..کاملا یرخی .

برا همینه که محرم و صفر و رجب و شعبان و رمضان میاد و میره خبری نمیشه و همچنان استوار برانچه بوده ایم هستیم.

270 شهید هم که برمی گردد، به خیل عظیم مشتاقان  می پیوندیم و شرمنده بودن میخانیم برای شهیدان و های های اشک می ریزیم..و با  پیر زنان و زنان و دختران چادری و مذهبی که تنها مثلثی از صورتشان پیداست در ازدهام ¹ جمعیت برای شهدا و در سوگ شهدا از فرط در هم تنیدن ، تنه به تنه و اغوش به اغوش  خواهر و برادر تنی میشویم ..و تنها تفاوتش با موارد مشابه ریش و پشم داشتن برادران و چادر پیچ بودن خواهران است تا مشکل شرعی ان نیز مرتفع شود . و بر این اساس دیگر مرضی در قلبها ایجاد نمی شود حتما. ای برادر و خواهرم !

قشنگ گفت که آی غواصان ، ما داریم در خودمان غرق میشویم کاری کنید . .

---

1.روفقا گفته اند گویا ازدحام صحیح است .

سهم کوچک من

موهای بلند با  فر های بلند با رنگ سیاه متمایل به قهوه ای  زیباست . اگه تا وسط کمر هم بیاد قشنگ تر میشه ..

تنوع خیلی چیز خوبیه ، وقتی در جامعه ای ظاهر معیار بشه ، تظاهر محور زندگی ها میشه . توی این جامعه تنوع در تیپ و قیافه شاید یه ریسک باشه ..

باید در عین حفظ اصول تنوع داشت ، خیلی ضایعست بعضیا ده ، بیس ، سی سال کلا یه جور میپوشند ، یه جور مو شونه میکنن .

با موهای بلند خیلی چیزا رو مثل انرژی باد میشه بهتر احساس کرد .و چون هنرمند بودن  در تفاوت ظاهر محصور شده میشه با موی بلند نیز هنرمند بودن را تجربه کرد .

موهای بلند سنگینی را نیز احساس میکند ، سنگینی نگاه دوستانی که گمان میکنند چپ کرده ای و خویش را راست می پندارند.

و همدردی بوجود میاورد ، همدردی با جوانانی که خیلی خیلی خیلی ساده و تنها بدلیل ظاهرشان دفع شده اند و برچسب بی دینی و زد دین خورده اند و این درداور ترین و رنج اورترین لحظات من در این ایام بوده است .. و بسیاری به خاطر رفتار راست پندارها ، کج شده اند .

خیلی باید پوست کلفت بود تا از رفتار راست پندارها دوام آورد.

به هرحال تنوع خوبه ، ادم باید تنوع ببخشه توی زندگیش..

اوضاع اقتصاد مناسب نیس . دولت  همه چیو بسته به لاس زدن با اون وریا . کشور هم مشکل کم ابی داره ، اب هم نقش حیاتی تو همه چیز و از جمله حیات ادما داره . کسی هم نباید بیخیال بشه و اگه همه به اندازه خودشون کمک کنن ، مشکلات حل میشه یا لااقل به سمت حل شدن میره .

معتقدم اگ توی مختصات کوچیک زندگی به مسائل حساس باشیم و چیزی که از ما بر میاد رو انجام بدیم ، تو مختصات بزرگ تر و مسئولیت های بزرگتر هم میتونیم فایده ای داشته باشیم . همه که نباید خودشون رو برا آینده انقلاب تو زرورق بپیچند و کاری نکنن.

موهای بلند شستنش زمان میبره و طبیعتا آب بیشتر .من موهای بلندِ سیاهِ متمایل به قهوه ای که فر های بلند داره رو برای صرف جویی در مصرف آب کوتاه میکنم .