ما چند چندیم

جیبوتی این روزها دیگر نامی آشناست ..

جیبوتی مساله خوبیست که بدانیم ماها چندان باهم فرقی نمیکنیم. همه شبیه هم هستیم و بی خود اختلافاتمان را بزرگ نشان میدهیم.

منظور از ماها دو گروه است، جماعتی که خودش را ارزشی میخواند و جماعت دیگر..

اینجا سخنم با جماعت ارزشی است. گویا همه چیز حتی ارزش ها گرد "من" میچرخند. وقتی "من " موضوعیت پیدا میکند خوشایندی این من صدر همه چیز قرار میگیرد. در مسائل اجتماعی و سیاسی نیز همین "من" هست ولی با دامنه گسترده تر .. و دوقطبی تمایلات و خوشایندهای من ایجاد میشود.

جیبوتی مشخص کرد این جماعت ارزشی هم حرف زدنش حول "من" است نه آنچه مدام فریاد میزند(یعنی همان ارزش ها ). بی آنکه مواضع اش از ارزش ها برآید صرفا  برای خوشایندی و منافع جماعتشان ( "من" گسترش یافته ) در عرصه سیاسی و اجتماعی به تمسخر کشور ضعیف جیبوتی می پردازد، بی آنکه حقوقی برای ان متصور باشد و یا مسائل را واقع بینانه و عقلانی وارسی کند. یا لااقل بر مواضع شدیدا ارزشی در ارتباط با جیبوتی در سالهای گذشته خود بماند..اما گویا همه چیز(حتی ارزشها) برای همه دچار نسبیت شده است. و با گذر زمان و تغییر شرایط و منافع باید تغییر کنند.  

جیبوتی به عنوان یک کشور مستقل و نه مستعمره جمهوری اسلامی حق موضع گیری مستقل و اظهار نظر و عکس العمل پیرامون مسائل مختلف دارد. لذا ابتدایی ترین مساله در روابط بین الملل عادلانه و غیر مستبدانه، قبول حقوق دیگران است. حال اینکه جمهوری اسلامی در صدور انقلاب و تبیین دوقطبی حق و باطل کوتاهی کرده است، مساله دیگریست که با زور نیز محقق نمی گردد.

روحیه استبدادی و استکباری، در برخورد با کشورهای ضعیف، و تصور رابطه ای یک سویه و بله قربان گویی، علاوه بر آنکه سنخیتی با نگاه دینی ندارد، یک توهم و بلاهتیست که از استراتژیست من های گشاد و منفعل و خودبزرگ پندار بیرون آمده است. که حاصل قیاس مدام خود با آمریکا و تکثیر مدل آمریکایی در شیوه تعامل با دول ضعیف می باشد. در حالی که نفوذ آمریکا حاصل مداقه و نازک اندیشی و متناسب با ایدئولوژی آمریکایست.

.. لذا ما برای حضور موثر تر در عرصه بین المللی میبایست رجعتی به بنیان های اصیل انقلاب اسلامی داشته باشیم.

به سوریه میرویم

باید بی مقدمه گفت ما جنگ طلب نیستیم.. اما با ظالمان در هرنقطه از عالم سرسازش نداشته و به قتال برمیخیزیم.
همان گونه که برای سوریه نرفتن بهانه زیاد است برای رفتن نیز دلیل زیاد است ..

مکتب ما، مکتب مبارزه با ظالم است. و درس آموختگان آن نمی توانند تنها به لعن ظالمین تاریخ گذشته بسنده کنند. معیار این مکتب در زمان بودن است و امام زمان را یار بودن و دشمن ظالم زمان بودن، که اطاعت از نظر زمانی از حال به گذشته میرود و از نظر مرتبه ای از پایین به بالا .. 

گروه های مبارز مسلح اسلامی نو ظهور محصول نهضت انقلاب اسلامی ایران هستند، و منحرف شدن آنها و هدایت این حرکت ها بر علیه منشا خودشان ناشی از تداوم نیافتن نهضت انقلاب اسلامی به خصوص در سیاست خارجه و منطقه ای است.
دراوایل انقلاب، صدور انقلاب کم کم جای خود را به سازندگی و الگو شدن ایران برای دول دیگر، به عنوان ام القرای جهان اسلام داد. با تسلط نگاه نئولیبرالی در دستگاه اجرایی بویژه دستگاه دیپلماسی، هضم شدن در نظام جهانی و بهبود روابط با کشور ها (با ادبیات رفع سوءتفاهم و تنش زدایی)، بر اصول و ارزش های انقلابی ارجحیت یافت. و با فرایندی پرشتاب صدور انقلاب به حاشیه رانده شد.
خلاء حضور انقلاب اسلامی در نهضتی که خود علیه مستکبرین در عرصه ای جهانی آغاز کرده بود، سبب شد تا این حرکت توسط مستکبرین منحرف گردد و از ظرفیت کشف شده به واسطه نهضت مقاومت اسلامی به رهبری انقلاب اسلامی، مستکبرین نهایت استفاده را ببرند.( یا با نگاهی پیش دستانه از ظرفیتی که در آینده ظهور میکرد استفاده کند )
علاوه بر موج اسلام گرایی اروپاییان با به بن بست رسیدن مکاتب غربی و عدم پاسخگویی به مسائل و نیازهای آنها به جرات میتوان تداوم انقلاب اسلامی و حضور در عرصه های مختلف را علتی در گرایش اروپاییان به اسلام دانست. این ظرفیت عظیم مسلمانان در کنار اسلام گرایان جدید اهمیت پیشگامی نظری و عملی در هدایت این ظرفیت را بیش از پیش نمایان میکند.  
لزوم تغییر رویکرد سیاست خارجه ایران، و رجعت به اصول انقلاب اسلامی و اصل صدور انقلاب بیش از گذشته در حال حاضر مورد نیاز است. رجعتی که باید توسط تمامی نهاد هایی چون سپاه، حوزه، نیروهای ارزشی و فعالین جهان اسلام، فعالین در حوزه های مختلف بین المللی و دستگاه دیپلماسی کشور انجام گیرد.
 
  تحویل دادن جوانان عزیز بوسنی به دام وهابیت از جمله وقایع تلخ سالهای ابتدای انقلاب، مساله کوچکی نیس که بتوان براحتی از کنار آن گذشت، نمیتوان از خون این جوانان گذشت و کم کاری دستگاه ها را با سلام و صلوات ختم نمود .. ما در برابر خون های به هدر رفته جوانان اروپایی مسئولیم. جوانانی که امروز میبایست برای گسترش مکتب حسینی مبارزه میکردند، و مسولین امر به طور خاص باید جوابگوی این خون ها باشند. ما اگر دیروز دروازه ورود به اروپا را دو دستی به وهابیون و آمریکاییان و دستگاه های بین المللی نمیدادیم، امروز بزدلانه برای حفظ آبرو! و وجاهت! بین المللی، جنگ نیابتی براه نمی انداخته ایم تا پاسداران پشت میزهایشان بنشینند و جوانان 18 ، 19 ساله افغانی را مقابل گلوله قرار بدهیم.
امروز در عصر اسلام گرایی، اسلام در خطر جدی قرار دارد. خطری که هوشمندانه توسط آمریکا مدیریت میشود، تا چهره خودساخته خودشان را به عنوان اسلام به جهانیان عرضه دهند. یعنی همان اسلام آمریکایی.
  
 اسلام آمریکایی، در یک کلام اسلامی است که قعود و جهادش در خدمت مستکبر است، نه خطری برای مستکبرین و ظالمان دارد و نه خیری برای مستضعفین و مظلومان.
داعش رسالتی چند بعدی برای مستکبرین دارد، داعش بزرگترین هدفش کنترل و هدایت ظرفیت های اسلام گرای متاثر از انقلاب اسلامی به سمت زمین بازی مستکبرین و مشغول کردن و بهدر دادن آنها، نفرت آفرینی از اسلام در جوامع غربی، علاوه بر آن مشغول شدن جبهه مقاومت، و چرخیدن اقتصاد جنگی مستکبرین است.
داعش در عصر مرگ ایدئولوژی و تئوری های غرب، به معنای واقعی کلمه همان تئوری بسیج جهانی اسلام حضرت روح الله است که بخوبی توسط مستکبرین بر علیه جبهه مقاومت عملیاتی شده است.
مبارزه با داعش، آغازیست برای مبارزه با جریانی که کلام حقی را بزبان میاورند ولی باطلی را طلب میکنند. داعش مظهر علنی اسلام آمریکایی هست و آغازیست برای مبارزه عمیق تر با اسلام امریکایی.

..اگر هیچ یک مسائل فوق نبود و تنها ظلم وارده بر زنان و کودکان و جوانان مظلوم بود، بقای در مسلمانی ما، در کمک به رفع این ظلم از مظلومین بود. البته کمک به سوریه با حضور محقق می شود، باید از اسلام ذلیل و قعود هجرت کرد. باید از اسلامی که در فرار از اقدام، تنها ظلم ظالم را به حضرت عباس میسپارد به اسلام قیام و جهاد و اقدام هجرت نمود.

مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا /احزاب ؛ آبه ۲۳